Metoda 918 – co to jest?
Ta, nieco tajemniczo brzmiąca nazwa, pochodzi z normy PN-EN ISO 4063:2002, w której nazwano i ponumerowano procesy technologiczne w spawalnictwie. Właśnie w tej normie, pod numerem 918, znajduje się lutowanie twarde płomieniowe. Skatalogowanie procesów spawalniczych miało na celu ułatwienie standaryzacji urządzeń i technik a także ujednolicenie zakresu kształcenia w zawodzie spawacza.
Lutowanie twarde płomieniowe 918 – do czego służy?
Wykonywane w temperaturze wyższej niż 450 stopni Celsjusza lutowanie lutem twardym, stosowane jest w chłodnictwie do łączenia przewodów czynnika chłodniczego.
Wykonuje się je, wprowadzając między powierzchnie łączonych części roztopionego lutu, który pokrywa je oraz łączy się z elementami. Po zakrzepnięciu stanowi połączenie uszczelniające i mechaniczne.
Źródłem ciepła w tej metodzie jest płomień palnika propanowego, przykładany do powierzchni łączonych materiałów. Ze względu na znacznie wyższą temperaturę topnienia miedzi, roztapia się tylko lut i penetruje przestrzenie pomiędzy spajanymi elementami. Wysokie przewodnictwo cieplne miedzi sprawia, że powierzchnia jest równomiernie ogrzana a po zakończonej czynności, temperatura bardzo szybko spada, umożliwiając krzepnięcie lutu.