Suwnice, wciągniki, wciągarki i żurawie stacjonarne – czym się różnią?
Według definicji, zaczerpniętej z Urzędu Dozoru Technicznego, suwnica to:
- dźwignica, pracująca w trybie przerywanym, zbudowana z konstrukcji nośnej, poruszającej się po torach. Na konstrukcji nośnej, zamontowany jest wciągnik lub wciągarka.
Suwnica wykonuje pracę w trzech osiach, wzajemnie prostopadłych. Może zatem przenosić ładunek równolegle i prostopadle do toru, po którym się porusza oraz w pionie. Konstrukcja suwnic może być:
- pomostowa (przemieszczająca się po torach lub podwieszana do nich),
- bramowa, gdzie tory jedne znajdują się na poziomie terenu lub posadzki,
- wspornikowa, z punktem podparcia tylko z jednej strony (najrzadziej spotykana).
Wymagania
Uczestnik kursu na suwnice, wciągniki i wciągarki powinien mieć ukończony 18 rok życia najpóźniej w dniu przystąpienia do egzaminu oraz posiadać minimum wykształcenie podstawowe.
Wciągnik jest dźwignicą, która przeznaczona jest do pionowego przemieszczania ładunków, za pomocą liny lub łańcucha, przystosowana do jazdy po nieruchomym torze, zapewniająca pracę w jednym, określonym miejscu. Obudowa mechanizmu wciągnika jest jednocześnie jego konstrukcją nośną i może stanowić wyposażenie suwnicy.
Wciągarka to dźwignica przystosowana do pionowego podnoszenia ładunku z użyciem liny lub łańcucha, co do zasady działająca analogicznie, jak wciągnik, jednak jej element nośny stanowi osobna konstrukcja.
Żuraw stacjonarny – dźwignica składająca się z zamontowanego na stałe do podłoża słupa lub innego elementu przytwierdzonego do ściany lub stropu, na którym osadzono wysięgnik, wykonujący ruch obrotowy. Kąt obrotu może wynosić nawet 360 st. Przemieszczanie ładunku w pionie zapewnia wciągnik, przemieszczający się po obrotowym ramieniu.
Suwnice, wciągniki, wciągarki i żurawie stacjonarne mogą być ogólnego przeznaczenia, jak i dedykowane do zadań specjalnych. Wśród nich znajdują się te do pracy w hutach, walcowniach, przemyśle chemicznym a także wydobywczym.